Hoog bezoek

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven, maar dat krijg je als je bezoek krijgt in een ver land van thuis! Vrijdag 24 maart was het zo ver en reisde ik af naar het vliegveld van Melbourne. Om onverwachts oponthoud te vermijden, was ik natuurlijk veelte vroeg en moest ik lang wachten voordat het vliegtuig, met mijn ouders aan boord, überhaupt geland was. Helaas was het wachten nog niet afgelopen en wat kan het dan lang duren als je ergens naar uitkijkt. Na ruim anderhalf uur doorgebracht op het vliegveld, kwamen ze eindelijk door de schuifdeuren tevoorschijn. Het is wel heel raar om ze op deze plek te ontvangen, maar wat was ik blij ze te zien! Ik merkte wel dat ik al een beetje moeite had met sommige Nederlandse woorden zoeken, omdat ik al een tijdje alleen maar Engels spreek, maar het was wel weer even fijn om geen moeite te hebben met de communicatie. De afgelopen twee weken heb ik doorgebracht met mijn ouders en heb ik ze Melbourne laten zien en zijn we verder gereisd via Canberra naar Sydney. Melbourne kende ik natuurlijk al aardig en op de eerste (echte) dag heb ik ze dit laten zien met een walking tours met alle highlights van de stad. We zijn onder andere naar de oude gevangenis geweest waarbij je gearresteerd kon worden en behandeld werd als gevangene. Ik heb erg gelachen, want er werden veroordelingen op kaartjes uitgedeeld aan een aantal personen en zowel mijn vader als mijn moeder kregen er één in hun handen. Mijn vader was opgepakt voor het maken van drugs en inderdaad doet mijn vader mij een beetje denken aan Walter White (kaal en een bril haha). Mijn moeder was daarentegen was opgepakt voor gewelddadig en gevaarlijk gedrag, haha. Het was een erg leuke en bijzondere ervaring met een knipoog en zeker een aanrader voor een bezoekje aan Melbourne.

Tijdens ons bezoek aan Melbourne werd ook de Formule 1 Grand Prix gehouden en dit hoorde je door de hele stad. Het is natuurlijk erg bijzonder om in een ander land te zijn en zonder planning een GP te kunnen zien. Daarom zijn we zondag, op de race dag, naar het circuit gegaan en hebben we vanaf de zijlijn in bocht 13 Max Verstappen kunnen aanmoedigen. Het was een heel groot evenement en er was genoeg te doen naast het kijken van raceauto’s. Zo waren er heel veel verschillende foodtrucks met de meest lekkere dingen om te eten en waren er optredens van Aussie artiesten. Heel toevallig trad er ook een groep op, die ik onlangs heb leren kennen hier en ik heb genoten van het optreden waar ik zelfs helemaal vooraan kon gaan staan! De hele dag hebben we heerlijk in de zon kunnen staan en elk moment van de dag was er wel iets te zien, of het nu oude auto’s waren of straaljagers of snelle raceauto’s. Het was wel moeilijk om te weten vanaf de zijlijn hoever de race is en opeens was deze dan ook afgelopen (20 min voor de ingeplande tijd), maar Max is wel vijfde geworden! Gelukkig stonden we naast een fanatieke fan, die ons voorzag van informatie via een radioverslag. Na afloop van de race mochten de toeschouwers over het circuit lopen en hebben we op deze manier het terrein verlaten.

In de laatste twee dagen zijn we op pad geweest met een tour naar Phillips Island en The Great Ocean Road. Tijdens de Phillips Island tour hebben we onder andere een wildlife park bezocht en kon je met een bakje voer de wallaby’s en kangoeroes voeren. In het begin waren ze erg bang, omdat het erg hard waaide, maar na een tijdje kwamen ze naar mij toe. Eén van de kangoeroes die ik heb gevoerd was net iets kleiner dan ik en had enorme klauwen, wat best wel even eng was, maar wat hebben ze een zachte vacht en kunnen ze lief eten uit je hand! Het hoogtepunt van deze tour was de Pinguïn Parade, waarbij je op een tribune zit aan het strand en na zonsondergang komen de pinguïns terug van zee het strand op lopen. Het was een hele bijzondere ervaring om bij te wonen en een sport om ze überhaupt te spotten als ze in de branding staan te kijken of het veilig is. Dit zijn namelijk de kleinste pinguïn soort op de wereld en ze zijn ongeveer 33 cm groot. Ze verschijnen in kleine groepjes en gaan stukje voor stukje verder het strand op (of terug het water in) en waggelen ze uiteindelijk terug naar hun nesten. Op onze terugwandeling over houten paden zag je een aantal pinguïns nog steeds waggelen en stond je zo’n 20 cm van ze vandaan! Wegens bescherming van dit wilde leven mochten er geen foto’s of filmpjes gemaakt worden, maar dit blijft een hele mooie herinnering. Overdag hadden we wel een aantal pinguïns gezien, omdat deze veranderen van verendek en niet het water in kunnen, welke wel op de foto staan. De andere tour was over The Great Ocean Road en wauw wat is dat mooi in het echt. Het is overweldigend om de groen-blauwe golven op het strand te zien slaan vanaf een hoog uitkijkpunt en al helemaal vanaf het strand zelf. Ik had mijn spijkerbroek een beetje opgestroopt om te kunnen voelen wat de temperatuur van het water is, maar deze golven zijn totaal niet te voorspellen en stond ik opeens tot mijn knieën in het water! Ondanks de verfrissing was mijn broek natuurlijk helemaal nat en vol met zand aan de binnenkant en moest ik de rest van de dag hiermee rondlopen haha. Langs The Great Ocean Road zitten veel wilde koala’s en we hebben er meerdere kunnen zien, zelfs van heel erg dichtbij. Mijn moeder en ik zagen dat er één een boom afklimmen en stonden foto’s te maken. Wanneer de koala op een kleine meter hoogte zat, sprong hij er onverwachts vanaf en recht voor mijn moeder haar voeten! Vervolgens sprintte hij (ja, ze kunnen heel snel “rennen”!) naar een andere boom. Helaas heb ik geen foto kunnen nemen van de koala voor mijn moeder haar voeten, want het ging zo snel. De koala’s zijn niet de enige wilde dieren die we tegen zijn gekomen. We hebben namelijk ook parkieten (op mijn schouder), papegaaien, kaketoes, wallabies, uilen, een possum (buidelrat), een lyrebird (in Blue Mountains Sydney) en waarschijnlijk flying foxes (of fruit bats genoemd) in het park tegenover het hostel waar ik nu verblijf gezien, dus al aardig wat! Ik denk dat het flying foxes waren, omdat ze ongeveer een vleugelspanwijdte hadden van een halve tot misschien wel een meter (!) en deze soort is in de afgelopen jaren een flinke plaag geweest in Sydney met op het hoogtepunt een kolonie van 200.000 van deze beesten!

Maar nu weer even terug naar de chronologisch volgorde van mijn reis. Na een paar dagen Melbourne was het tijd voor Canberra, de federale hoofdstad van Australië. Canberra is een mooi ontworpen stad met veel nationale gebouwen, musea en memorialen, maar is niet ingericht voor de lopende toerist. Alles is namelijk best ver lopen of er zijn helemaal geen “voetpaden”. Onze Airbnb host had ons verteld dat het openbaar vervoer niet echt optimaal was en nauwelijks reed. Achteraf gezien op de laatste dag viel het best mee hoe de bussen reden, maar we hebben dus wel veel afgelopen. We hebben meerdere nationale gebouwen gezocht, welke stuk voor stuk mooi ontworpen zijn. Het ontwerp van de stad is helemaal mooi te zien vanaf een van de bergen rondom de stad. Wij hebben de Red Hill beklommen, waar natuurlijk geen rechtstreeks bekend voetpad naartoe was behalve een weg voor auto, welke wij maar hebben gebruikt. Op onze beklimming liepen we een stukje tussen de bomen en keek ik terug en omhoog. Wat ik daar zag, gaf mij meteen de rillingen. Want waar wij net onderdoor liepen, zaten twee enorm grote spinnen in hun web, bah. Ondanks dat was de beklimming in de zon naar het uitzichtpunt het dubbel en dwars waard. Je kon heel ver over de stad kijken en kwam de parlementsdriehoek meer naar voren. Tijdens het reizen met mijn ouders verbleven wij in Airbnb’s en deze in Canberra was een hele luxe, zeker voor een backpacker. Ik had twee heerlijke bedden, een eigen badkamer en er was een bubbelbad aanwezig, waar ik natuurlijk gebruik van heb gemaakt! Het voelde als een vakantie tijdens mijn vakantie.

Na het rustige Canberra hebben we onze reis voortgezet naar Sydney. Dit is weer een hele andere stad dan Melbourne en er is hier zoveel te doen. Bij onze aankomst moesten we eerst opzoek naar onze Aribnb sleutels. Deze waren namelijk ergens opgeborgen en uit de beschrijving had ik niet begrepen dat deze in een slot met een compartiment (voor de sleutels) aan een hek zou zijn vastgemaakt. Maar na wat vragen hier en daar is het gelukt en konden wij ons knusse appartement betreden. De volgende dag hebben we meteen de meest toeristische plek in Sydney bezocht, het Opera House met zicht op de Harbour Bridge. Het Opera House is heel anders dan ik mij had voorgesteld. Ik had namelijk in mijn hoofd dat het echt wit was, maar het is meer crème kleur en ik wist niet dat het een betonnen constructie was, dat bekleed is met kleine tegeltjes. Weer wat geleerd! Vervolgens zijn we door de botanische tuinen gelopen en moesten we meerdere keren schuilen voor de enorme stortregen. Gelukkig stonden er genoeg grote bomen waarbij we iets minder nat geregend werden. Een andere keer dat we door de botanische tuinen liepen, was ik niet zo blij met de bomen. Waarschuwing: verder lezen is op eigen risico wanneer je last hebt van arachnofobie (spinnen) en lees verder vanaf de volgende alinea. We liepen namelijk op een paadje onder de bomen en mijn vader zei dat er een spin boven mij zat. We waren al de hele tijd grapjes erover aan het maken en ik dacht dat het een grapje was. Ik keek naar boven en daar zaten ze. Niet één, maar ontelbaar spinnen en stuk voor stuk groot (tot wel zo’n 10 cm). We waren halverwege dit laantje en blijkbaar was deze hele laan bezaaid met deze spinnenwebben en spinnen! Vanaf het moment dat ik dit realiseerde, sprintte ik naar het eind en was blij dat ik weer op een open plek stond. Na wat google onderzoek ben ik erachter gekomen wat voor spinnen het waren: Golden Silk Weavers. Het gif van deze spin heeft een vergelijkbaar neurotoxisch effect als het gif van een zwarte weduwe… Maar gelukkig niet zo krachtig en niet dodelijk voor mensen. Maar toch blijf ik liever uit de buurt van deze spinnen!

Afgelopen donderdag zouden mijn ouders en ik ieder ons eigen weg gaan, maar door de verwoestingen en gevolgen van cycloon Debbie in Queensland, hebben mijn ouders besloten langer te blijven in Sydney. Behalve een dag harde wind hebben wij gelukkig niets mee gemaakt van deze cycloon en was ik blij dat we niet in Queensland waren op dat moment. We konden helaas niet langer in deze Airbnb blijven en heb ik besloten een hostel te nemen en zij een hotel. We zijn nog wel samen een dag op tour geweest naar de Blue Mountains, wat een prachtig gebied is net buiten Sydney. Het is net zo groot als een kwart van Nederland en wij hebben dus maar een klein deel gezien in één dag. Wel hebben mijn vader en ik de hoogste kabelbaan van Australië en de steilste treinrit van de wereld gedaan richting het regenwoud in dit gebied. Hier kon je een wandeling maken langs kunstwerken tussen de bomen, die er slechts een maand staan. Een aantal waren echt heel cool en andere waren een beetje raar. Maar het was een mooie wandeling en wat een uitzicht vanuit de kabelbaan! Na het zien van de Blue Mountains, hebben we een River Cruise terug naar het centrum gedaan en konden we vanaf het dek de zon zien ondergaan en de Harbour Bridge en Opera House vanaf het water in het donker met lichtjes zien.

Sydney is een erg mooie stad en ik blijf hier nog ongeveer een week voordat ik verder reis. Waar ik allemaal ga stoppen langs de oost kustq, weet ik nog niet. Ik heb al wel een aantal dingen om naar uit te kijken; een 3-daagse Jeep tour (deze keer wel) op Fraser Island met een Skydive en landing op Rainbow Beach, een 3-daagse zeiltrip bij Whitsunday Islands en een 6-daagse duikcursus met 4 dagen (en 3 nachten) op het Great Barrier Reef en een nachtduik met haaien! Heel veel dingen om nu al naar uit te kijken dus :) Maar eerst lekker genieten van mijn tijd hier Sydney.