Meerdere eerste keren!

Ik heb in mijn vorige blog beloofd mijn foto’s snel up te loaden, maar nadat ik meerdere malen naar een balkje heb zitten te staren dat maar niet groen wilde worden, heb ik het opgegeven. Niet getreurd, want de foto’s zijn wel te zien op mijn Facebook! Tijdens mijn laatste blog zat ik in het plaatsje Noosa, wat een prachtig klein plaatsje is met geweldige natuur. Helaas heb ik hier niet alles van kunnen zien, want het regende hier bijna continue.. Jawel, deze week hadden jullie in Nederland beter weer dan ik hier had, maar verschil moet er zijn, toch?! Desondanks het slechte weer heb ik toch een beetje van de prachtige omgeving mee kunnen pakken met een zonnetje. Zo had ik mazzel met mijn Everglades tour en hielden we het zelfs de hele dag droog! The tour bestond uit een rivercruise en een kanotocht. In eerst instantie wilde ik een twee daagse tour doen, wat ook betekende dat we delen van de riviercruise moesten kanoën en wat ben ik blij dat ik dat niet hoefde te doen zeg.. Sommige delen waren namelijk erg ruig door de wind op het meer en zelfs met de boot was het geen pretje om op en neer te bouncen op een harde stoel. Maar het was een prachtige tour en zeker het kanoën was de moeite waard. Ik zat samen met twee Noorse meisjes in de kano en we hadden veel lol, want erg goed waren we niet. We gingen meer in een zigzag door de river, maar zo zie je meer van de omgeving toch?! We hebben onderweg dan ook veel verschillende vogelsoorten gezien, zoals meerdere grote arenden en kleine gekleurde vogeltjes waarvan ik helaas de naam niet weet. Het was dus zeker een leuke tour om te doen. Noosa was voor mij ook de plek voor mijn eerste eigen Aussie BBQ. Australië staat bekend om zijn BBQ cultuur en het mooie hieraan zijn de gratis te gebruiken BBQ in parken, stranden of noem maar op. Het enige wat je moet doen, is op een knop drukken en je hebt voor 15 minuten een werkende BBQ plaat! Je kan de knop natuurlijk meerdere keren indrukken voor een hele avond en wat ik nog zelfs beter aan vindt? Je hoeft hem niet eens schoon te maken, want dat wordt gedaan door de gemeente de volgende ochtend. Australië is een geweldig land waar dit soort dingen gewoon kunnen!

Na Noosa was het tijd voor één van de meest populaire tours van de oostkust, namelijk Fraser Island, het grootste zandeiland in de wereld. Bij de gedachte van een zandeiland denk je niet zo snel aan regenwouden en meren, maar dit is hier in overvloed. Het is een rare gewaarwording als je op blote voeten door het regenwoud loopt, omdat de grond bestaat uit zand en omdat het gewoon kan. Er zijn meerdere meren te vinden, maar het mooiste meer dat ik tot nu toe heb gezien, is Lake McKenzie. Het water is zo helder dat het net lijkt alsof je in een zwembad aan het zwemmen bent en dat met het witte strand is gewoon prachtig om te zien. Helaas zijn niet alle meren te bereiken via het land, maar deze kun je wel goed zien vanuit de lucht. We hadden mazzel, want de vliegtuigjes voor de grotere tours hadden een uurtje geen boekingen en kregen wij de kans om voor heel weinig geld Fraser van boven te kunnen bewonderen. Het was wel wat bewolkt waardoor je niet alles in de verte kon zien, maar het was prachtig om vanuit dit perpectief Fraser te kunnen bekijken. De tour die ik deed op Fraser bestond uit een 4WD jeep safari, waarbij wij zelf mochten rijden (mits je een rijbewijs hebt en ouder dan 21 bent, yay for me!). In het begin vond ik het heel erg eng en wist ik niet zeker of ik wel wilde rijden. Gelukkig had ik een heel relaxte gezellige groep bestaande uit 7 anderen en ze kwamen allemaal uit de UK. Na een aantal andere rijders te hebben gezien, ben ik toch achter het stuur gekropen. Het was voor mij de eerste keer in een Engelse auto, maar het voelde minder raar dan ik had verwacht en gelukkig hoefde ik niet echt rekening te houden met ander verkeer, want dat is er nauwelijks. Mijn eerste deel rijden bestond uit een smal zandweggetje (lees: zandbak met autosporen) met soms scherpe bochten en veel ongelijke hobbels. Het voelde wat raar om over zand te rijden, maar na een tijdje vond ik het alleen maar geweldig om de auto over deze weg te manoeuvreren. Mijn tweede deel rijden was over het strand, wat eigenlijk de snelweg van Fraser Island is en waar je meestal 80 km/h mag rijden! Ik reed over het strand terwijl het vloed was met het gevolg dat er meer los zand is en je dus meer slipt dan tijdens eb. Voordat ik zelf achter het stuur zat, dacht ik dat je als bestuurder niet zoveel control hebt wanneer je slippend door het zand reed. Maar dat valt heel erg mee en het rijden over het strand heeft iets magisch. Het strand gaat namelijk voor kilometers lang door en de golven slaan continue naast je op het strand, echt een bijzondere ervaring. Eigenlijk bestonden onze dagen uit veel rijden en zwemmen in verschillende meren, riviertjes of natuurlijke ocean pools en ’s avonds voor onszelf koken en een drankje doen rondom het kampvuur. Het kamp stelde niet zoveel voor, want we sliepen in tentjes op de grond. Maar door de sfeer en gezelligheid konden we hier wel doorheen kijken. In het kamp heb ik ook voor het eerst een slang in Australië gezien! Het was dan wel een baby, maar het was wel een carpet python en dus gevaarlijk als hij groter wordt. Deze slang was niet het enige dier dat ik voor het eerst zag, want Fraser Island staat ook bekend om zijn dingo’s. Dingo’s zijn wilde honden en op het eerste gezicht zien ze er lief en niet gevaarlijk uit, maar schijn bedriegt. Er zijn verhalen waarbij mensen aangevallen zijn, maar meestal is dit alleen wanneer mensen domme dingen doen en alleen op pad gaan. Het kamp was dingo vrij door een hek, maar we hadden de mogelijkheid om naar het strand te lopen mits we met een groepje waren. Naar het strand gaan in het donker is ook zeker een must-do. De sterrenhemel is overweldigend en wat het helemaal bijzonder maakte, was de moonrise (sorry in het Nederlands klinkt het niet zo mooi). Het was mijn eerste moonrise, maar hopelijk niet de laatste. Het heeft iets weg van een zonsopgang, want de maan krijgt ook de rode en oranje kleuren, maar is een stuk kleiner dan de zon. Helaas kan ik de sterrenhemel en moonrise niet vastleggen, maar dat heb ik zeker wel gedaan in mijn hoofd!

Na de geweldige tour op Fraser Island verbleef ik langer dan de gemiddelde backpacker in Rainbow beach. Dit had als gevolg dat mijn dorm room vier keer op rij elke dag compleet leeg liep en weer 7 nieuwe mensen in de kamer kwamen. Dit was iets te veel gevraagd voor mijn sociale beleefdheid en om een gegeven moment had ik geen puf meer om mij in mensen te interesseren die de volgende ochtend toch weer foetsie waren. Maar dit wachten had zo zijn redenen! Ik wachtte namelijk totdat ik mocht skydiven :D Dit zou niet de eerste keer voor mij zijn, want toen ik 14 was (8 jaar geleden!!) sprong ik voor de eerste keer op Texel tegelijk met mijn vader. De dag dat ik zou springen werd ik helaas teleurgesteld, omdat er iets aan de hand was met het vliegtuig en werd het uitgesteld naar een ander moment. Later op de dag werd ik gebeld met de vraag of ik het erg vond om het een dag later te doen met als excuus een gratis T-shirt. Aangezien ik toch nog een dag in Rainbow beach zou blijven, was dit geen probleem voor mij en met het idee dat ik hiermee iemand anders heel blij kan maken dat hij/zij wel die dag wel zou kunnen springen, heb ik daar ja op gezegd. Zo de volgende dag was ik wel aan de buurt en het bleek meant to be te zijn dat ik uitgerekend deze dag zou springen. Ze vertelde mij dat dit namelijk de beste dag was om te springen dat ze in tijden hebben gehad en dat was ook zo. Ik was een stuk minder zenuwachtig dan ik mij kon herinneren van mijn eerste skydive en eenmaal uit het vliegtuig gesprongen kon ik alleen maar genieten. Doordat ik wist hoe het zou zijn, kon ik zoveel meer in mij opnemen, zoals de prachtige omgeving de houding die mijn lichaam aannam en deze veranderen. De free fall leek een stuk langer te duren dan ik mij kon herinneren. Je valt namelijk ongeveer een minuut, maar bij je eerste skydive voelt dit als 10 seconden. Nadat de parachute vrij was, had ik de kans om de chute zelf te sturen. Maar doordat ik ooit een keer mijn schouder uit de kom heb gehad, zei hij er wel bij dat dit snel nog een keer kan gebeuren door de kracht van de wind. Dus heb ik dat maar overgeslagen. Wel hebben we een paar snelle spirals naar beneden gedaan, wat ik zelfs enger vond dat de vrije val zelf. 

Eindelijk was het zover om Rainbow Beach te verlaten en daar was ik dan ook wel aan toe, op naar Hervey Bay. Helaas was hier ook niet zoveel te doen, maar heb twee hele leuke mensen ontmoet die ik op de volgende bestemming weer zag. De volgende bestemming was Agnes Water en Town of Seventy Seven (1770). Deze plek heeft zeker een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Ik heb hier zulke lieve en vrijgevige mensen ontmoet. Ik had de mazzel dat het grootste evenement van 1770 in het weekend van mijn verblijf viel. Het was een klein festival ter ere van Capitain Cook die voor de tweede keer in 1770 voet aan wal zetten op deze plek. Het was een muziek festival met allerlei lekker eten en een marktje. Het festival duurde 3 dagen en op de tweede dag kwam ik een van mijn vrienden uit Hervey weer tegen, Melanie. We hebben samen heerlijk genoten van de twee laatste dagen van het festival. Op de laatste dag eindigde we dansend voor het podium met een klein groepje, waaronder Anna en Vassili. Ze hadden al eerder gesproken met Melanie, maar nog niet met mij. Desondanks nodigde ze ons beide uit om bij hen te overnachten als we dat wilde. Die avond zijn we even langs gegaan en blijkbaar wonen ze op een mega luxe resort in Agnes Water! De volgende twee avonden was ik daar te vinden voor heerlijk, goed en eindelijk echt gezond eten en niet te vergeten een duik in het prachtige zwembad. Vooral ’s avonds in het donker was dit een belevenis en zeker voor mij. Ik houd ervan om in het water te drijven en nu had ik ook nog eens het uitzicht op een geweldige sterrenhemel, voor mij dus een klein stukje paradijs op deze wereld. Ik heb echt een geweldige tijd gehad met deze lieve mensen en mis al de gezelligheid en diepgaande gesprekken die we hadden. Mijn laatste volle dag in Agnes Water heb ik als een badass bikergirl doorgebracht. Je kan hier namelijk een tour doen op scooters die lijken op harley davidson motoren, maar dan een stukje kleiner. Het was geweldig om hierop te mogen rijden, je voelt je zo vrij en al helemaal in deze prachtige omgeving met af en toe een kangoeroe langs de kant. Kangoeroes heb ik nu al meerdere malen gezien, maar het blijven bijzondere dieren. Agnes Water was voor mij wel de plek waar ik mijn eerste gifgroene boomkikker heb gezien, welke gewoon bij de toiletten van mijn hostel zat te relaxen. Maar het was ook de plek waar ik voor het eerst een haai heb gezien. Ik liep met Melanie op het strand tijdens zonsondergang en terwijl we in het water stonden, zag ik hem op een halve meter van mij zwemmen. We waren in eerst instantie niet helemaal zeker of het daadwerkelijk een haai was, maar na wat google research ben ik er heilig van overtuigt dat het een angel shark was. Deze lijkt namelijk op een stingray, maar zijn lichaam is net iets anders. Wat het ook was, ik geloof graag dat het een haai was haha. 

Na Agnes Water was het tijd voor Rockhampton ofwel Rocky, want de Aussies houden ervan om alles af te korten. Soms is het erg lastig om te achterhalen wat ze nu precies bedoelen. Zo wordt mosquitos mozzies, Dutch people dutchies, Australian people Aussie, breakfast brecky en noem maar op. Maar de meest rare afkorting vind ik nog steeds Arvo. Voor je verder leest, bedenk iets wat het zou kunnen zijn. Als je het niet goed hebt, wees niet getreurd want zelfs Engelstalige mensen konden dit niet bedenken. Heb je iets in je hoofd?! Want het antwoord is afternoon! Wie verzint nou zoiets? Maar goed ik was in Rockhampton, de beef capital van Australië. Dit wilde ik wel eens uittesten en ik had geluk. Op mij eerste avond was er een gratis rodeo training waar je een goede steak zou kunnen eten. Het was voor mij de eerste keer dat ik een rodeo zag en weet nu dat het niet echt iets voor mij is. Ik vind het heel knap van de rijders dat ze op de stier kunnen blijven zitten, maar ik blijf het zielig voor de stieren vinden en het blijft een gevaarlijke sport. Dat bleek wat een van de rijders werd van de stier geworpen en belanden met zijn gehele lichaam tegen het hek. Hij was voor een behoorlijke tijd buitenwesten en de ambulance moest erbij komen. Later hoorde ik dat het goed ging met de jongen, maar nog steeds was het niet prettig om te zien. De steak overigens was heerlijk, maar zeker niet de beste steak die ooit heb gegeten. In Rocky heb ik naast de rodeo de Capricorn Caves bezocht. Het zijn de enige grotten die een privé eigenaar heeft en daarom kun je hier ook trouwen. Er is een holte dat lijkt op een kathedraal en voor bruiloften richten ze dit in met kerkbanken. Het blijkt zelfs zo te zijn dat de akoestiek bijna perfect is en dat bleek ook wel toen de guide een liedje opzette. Langzaam deed ze de lichten doven tot dat het pikzwart was en je alleen maar de muziek hoorde. Het was een geweldige ervaring op zo’n bijzondere plek. 

Nu ben ik in Airlie beach, want morgen ga ik drie dagen zeilen rondom de Whitsunday Islands en voor de eerste keer in Australië snorkelen. Ik ben benieuwd hoe de onderwater wereld en natuurlijk de Whitsundays zelf eruit zien. Ik heb er al zin in :)