Oops, what have I done?!

Het was helemaal niet de bedoeling om zo lang (een maand!) niets van mij te laten horen, maar dit had zo zijn redenen. Allereerst heb ik het gewoonweg te druk gehad met leuke dingen en mensen ontmoeten, maar dat is helaas niet de enige reden. Ik ben namelijk zo dom geweest om mijn laptop met externe harde schijf (bevat al mijn gemaakte foto’s) achter te laten in een van de leukste hostel waarin ik ben geweest. Gelukkig waren de managers van het hostel in Port Macquarie zo aardig om het naar mijn volgende hostel in Byron Bay op te sturen. Toen ik eenmaal daar aangekomen was, was er geen laptop.. Ik heb het elke dag wel minstens twee of drie gevraagd aan de receptie, maar geen laptop. Op de dag van vertrek was ik radeloos en stond ik op het punt om mijn reis om te gooien, maar gelukkig wilde iemand die ik heb leren kennen hem wel meenemen naar Brisbane. Dus ging ik toch maar richting de Greyhound bus. Ik was daar veelte te vroeg en aan de overkant zag ik dat er een postkantoor was. Ik besloot om de gok te wagen en te vragen of misschien mijn pakje daar was bezorgd. Ik werd geholpen door een chagrijnige mevrouw en na mijn uitleg en het tonen van mijn identiteitsbewijs ging ze op zoek… Ik was zo blij dat ze terug kwam met een pakketje met mijn naam erop dat het mij niet meer uitmaakte hoe onbeleefd de vrouw mij behandelde, ik was namelijk weer herenigd met mijn laptop!

Maar wat heb ik dan de afgelopen maand uitgevoerd?! Na het afscheid met mijn ouders ben ik nog een tijdje in Sydney gebleven, omdat het echt een geweldige stad is. En omdat dit nog beter te kunnen bekijken, ben ik van hostel veranderd. Dit hostel heeft namelijk een dakterras met uitzicht op de Harbour Bridge en het Opera House. De eerste ochtend dat ik in dit hostel wakker werd, ben ik dan ook om 5:30 uit mijn bed gegaan en met pyjama en al richting het dakterras gegaan. Ik heb hier een flinke tijd gewacht totdat de zon opkwam, maar ik had flinke pech. Het was erg bewolkt en pas rond 7 uur zag ik het eerste straaltje zonneschijn. Ik was toch blij dat ik al deze tijd heb gewacht, want het was prachtig zoals de zon door de wolken op het Opera House scheen. Ik heb ondertussen de tijd gedoodt met een FaceTime momentje naar Nederland, wat een raar moment was met mijn half wakkere gezicht. Door het vroege opstaan, had ik nog de hele dag voor mij en besloot ik een fiets te huren. Met de fiets kom je gemakkelijker op wat verder gelegen plekken en voor mijn gevoel ben ik de hele stad door geweest. Het was wel even wennen om aan de linkerkant van de weg te fietsen en ik begrijp nog steeds niet wanneer ik wel en niet op de stoep mag fietsen. Gelukkig heeft het niet geleidt tot ongelukken of bekeuringen. Het mooiste van de fietstocht was het begaan van de Harbour Bridge. Vanaf hier had je een mooi uitzicht over de stad. Helaas had ik als fietser geen uitzicht op het Opera House, maar dat heb ik een ander moment gedaan als voetganger (helaas ben ik de foto’s hiervan kwijt…). Aangezien het hostel een prachtig uitzicht heeft op de harbour hoopte ik dat ik ook wat vuurwerk zou kunnen zien van de openlucht opera “Carmen”. Elke avond dat ik in Sydney was hoorde ik om 20:25 precies een aantal vuurwerk knallen, maar had het nog niet gezien. Totdat ik samen met een Noors meisje een drankje deed op andere rooftop bar. Het was prachtig om te zien en had snel twee foto’s kunnen maken met mijn mobiel. Het was geen top kwaliteit, maar ik was al blij. Diezelfde avond wilde ik niet al te laat naar bed en was mij klaar aan het maken om te gaan slapen toen ik weer vuurwerk hoorde. Ik twijfelde even of het de moeite waard was om naar boven te rennen en vanaf het dakterras van het hostel te gaan kijken, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Daar heb ik geen moment spijt van gehad. Want in tegenstelling tot het vuurwerk van “Carmen” was dit direct naast het Opera House en was het vuurwerk nog velen malen mooier. Wat heb ik een mazzel dat ik vuurwerk heb mogen zien bij het Opera House en dat niet eens tijdens Oud en Nieuw. Naast de prachtige stad zelf heeft Sydney een paar mooie stranden in buurt. Zo ben ik naar Manly beach gegaan met de ferry and heb ik de coastal walk gedaan van Bondi beach naar Cogee beach. De foto’s spreken vanzelf, maar waar ik het meest van onder de indruk was, zijn de ocean pools. Dit zijn zwembaden direct aan het zeewater, waarbij je alsnog door de golven overspoeld kunt worden en levert geniale foto’s op. Al met al was Sydney ge-wel-dig!

Na Sydney ging de reis verder naar het kleine plaatsje Newcastle (jawel in Australië). Newcastle is een erg knus stadje met een prachtig strand en een vuurtoren. Alleen daarvoor was het stoppen op deze plek al waard. Maar mijn grootste avontuur was iets verderop in het Blackbutt Rerverse (wie verzint deze naam?!). Dit is een natuurgebied waar je wandelingen kunt maken en een kijkje kan nemen in de gratis mini zoo. Het is voornamelijk een place-to-be voor gezinnen met kleine kinderen, want die waren er in overvloed. Niet dat deze gezinnen gingen wandelen, maar ze genoten van een lekker dagje in de natuur, speeltuin en de zoo. Ik kwam daar juist wel voor de wandelingen en blijkbaar was ik de enige, want tijdens mijn wandeling van in totaal 4 uur ben ik niemand tegengekomen op zo’n 15.000 tot 20.000 flying foxes en twee bush turkeys. Na een tijdje lopen in het stille bos was het niet zo stil meer, een kabaal aan gekras en geschreeuw om het zo maar te omschrijven. In eerst instantie dacht ik dat het vogels waren, maar na een tweede keer goed kijken in de bomen, zag ik ze hangen. Een aantal flying foxes. Ik maakte wat foto’s en liep nog een stukje verder. Het bleef niet bij een aantal, want al snel zag ik dat de bomen rondom mij compleet vol hingen met deze beesten. Ik voelde mij meteen een stuk minder op mijn gemak, want al die op-hun-kop-hangende beesten keken (voor mij gevoel) allemaal naar mij. Niet veel later voelde ik ook iets op mijn hoofd van boven. Dit was echter niet een directe verticale val van een vrucht bijvoorbeeld, maar had een horizontale beweging. Het ging zo snel dat ik niet heb gezien wat het was, maar het zou zomaar een van de flying foxes kunnen zijn die vlak over mijn hoofd vloog. Dit is in ieder geval een ervaring die ik nooit zal vergeten.

De volgende bestemming was Port Macquarie. Ik verbleef in een klein hostel, genaamd Port Macquarie Backpackers, wat tot nu toe een van de beste hostel is geweest. De managers waren super aardig en wilde alles voor een goede gast doen, zoals het versturen van mijn laptop. Ik denk dat ik mij zo op mijn gemak voelde in dit hostel dat ik daarom mijn laptop ben vergeten. Maar naast de managers verbleven er heel veel leuke mensen en doordat het zo klein was, heb ik zowat met iedereen wel gesproken en heb ik een aantal goede vrienden gemaakt. Port Macquarie is een klein stadje, waar genoeg te beleven valt. Zo heb ik deze keer gekozen om de coastal walk te bekijken vanaf een speedboot, waarbij we ook op zoek gingen naar dolfijnen en walvissen (ook al was het walvissen seizoen nog niet begonnen). Ik was nog nooit met zo’n soort boot richting de zee gegaan en dit op zich was al een attractie. Je bounct continue op en neer in je stoeltje en soms na een golf valt de boot een stuk naar beneden waardoor je kriebels in je buik krijgt. Na een flinke tijd turen naar de golven op zoek naar een teken van dolfijnen, dacht ik bij elke schaduw in de golven dat het een dolfijn zou kunnen zijn, maar helaas… De tourguide besloot dat we gingen genieten van het uitzicht op de stranden en dit was heel bijzonder om vanaf deze kant te bekijken. Ik had de hoop al opgegeven dat ik die dag dolfijnen zou zien, maar toen we de haven weer binnenvoeren zagen we ze. Het waren er maar drie, maar ik was al heel erg blij dat we ze tegenkwamen. En er was zelf een moeder met haar kalf bij. Het is wel erg lastig om foto’s te maken, omdat je niet weet wanneer en waar ze boven water komen. Hopelijk zie ik nog meer dolfijnen tijdens mijn reis langs de oostkust. Andere dieren die ik heb gezien in Port Macquarie zijn koala’s en kangoeroes. Port Mac heeft namelijk een koala hospital waar elke dag een gratis rondleiding wordt gegeven. De meeste koala’s die er worden geholpen, hebben last van chlamydia met als gevolg slecht tot geen zicht of ze zijn aangereden door een auto. Het mooie van het hospital is dat na behandeling proberen de koala’s terug te zetten in hun eigen leefgebied. In tegenstelling tot koala’s waren de kangoeroes wel gespot in het wild. Het hostel bood een gratis tour aan naar een grasveld in de buurt waar meestal veel kangoeroes tijdens zonsondergang te vinden zijn en we hadden geluk. Zo’n 25 kangoeroes waren rustig aan het grazen en wij konden onze foto’s maken. Ik vond het erg jammer om Port Mac te verlaten en al helemaal omdat de vrienden die ik heb gemaakt na Port Mac naar Byron Bay gingen en ik al dingen had geboekt in Coffs Harbour.

Maar achteraf ben ik blij dat ik in Coffs Harbour ben gestopt. Na het fantastische verblijf in Port Mac was ik bang dat de volgende bestemming en hostel zou tegenvallen, maar integendeel. Ook dit hostel was geweldig met toffe mensen en bood elke dag verschillende activiteiten aan, soms gratis en soms voor een paar dollar. Uiteindelijk zijn de activiteiten vanuit het hostel de enige dingen die ik heb gedaan in Coffs, maar dit waren dan ook wel hele leuke activiteiten. Zo heb ik nog een keer kangoeroes en wallabies tijdens zonsondergang gezien, maar dan in een prachtig gebied (Emerald beach). Dit was een wandelpaadje op een heuvel met aan weerszijde het strand. Overal waar je keek, zag je ze en we konden heel dichtbij komen zonder ze te laten schrikken. De eigenaar van het hostel leidde ons daar rond en kon van alles over de kangoeroes/wallabies vertellen. De volgende dag was het tijd voor Big Banana en een uitzichtpunt over Coffs Harbour. The Big Banana is onder andere een waterpretpark, maar wij hebben het gehouden op het restaurant. Ze verkopen van alles gemaakt van banaan en het was erg moeilijk om te kiezen. Uiteindelijk maar voor de klassieke bananensplit gegaan, wat meteen mijn ontbijt en lunch was, want het was een flinke hap. Halverwege de middag was het alweer tijd om naar de pub te gaan, het was immers ANZAC day. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps en is een nationale herdenkingsdag voor de oorlogen waarin ze hebben gevochten. Het rare van deze dag is alleen dat bijna iedereen naar de pub gaat en het spel Two-Up speelt. Het principe van dit spel is dat iemand (de spinner) drie munten in de lucht gooit en hoopt op een meerderheid kop. Dit spel is erg populair, omdat alleen op deze dag het toegestaan is om buiten een casino te gokken en dit wordt volop gedaan. Je kan op vele manieren op kop of munt wedden en was erg bijzonder om te zien, maar na een uur begon ik mij al te vervelen. Moet je nagaan dat sommigen dit van 11 tot in de avond spelen.. De laatste activiteit in Coffs Harbour was het stand-up paddling ofwel in Nederlands SUPPEN. Ik heb dit altijd al eens willen proberen en nu kon ik het zelfs gratis proberen vanuit het hostel! Helaas hadden we geen geluk met het weer, want het regende continue, maar nat zouden we toch wel worden. In het begin was het even wennen om op een surfboard te staan, maar verbazingwekkend sta je er gemakkelijk stabiel op. Op onze weg terug naar het hostel kwamen we een boomslinger tegen en hebben wij natuurlijk meteen uitgeprobeerd. Ik ging als eerst maar doordat het regende was het handvat erg glad en tijdens mijn slinger gleed mijn hand te vroeg van het handvat en landde ik met een klap op het water (gelukkig wel diep genoeg). Mijn knie was in een paar seconden compleet blauw, maar door het coole water was het na een uur alweer weggetrokken. Ik heb dus ook heel erg genoten van Coffs Harbour en zeker een aanrader om eens te bezoeken.

Na Coffs Harbour ging mijn reis verder naar Byron Bay en na mijn verblijf ben ik helemaal gek op deze plek. De atmosfeer is daar zo relaxt en iedereen doet lekker wat hij of zij prettig bij voelt. Byron Bay leek mij de plek om surflessen te nemen en heb meteen een 3-daagse surfcamp geboekt. Tijdens het surfcamp verbleef ik in een tipi in Arts Factory (bekend van de film The Inbetweeners 2), wat een bijzonder hostel is om te verblijven. Er zijn verschillende soorten accomodaties waarin je kunt overnachten, zoals grote tipi’s met stapelbedden, het Island Retreat met huisjes aan het water, normale dorm room en het mojo camp waar ik verbleef. Het was helaas laag seizoen wat betekende dat er maar een paar mensen in het camp zaten. Dit nam niet weg dat ik het alsnog super leuk en gezellig heb gehad met deze mensen! Na mijn eerste nacht geslapen in de tipi wat echt mega koud was, was het tijd voor mijn eerste surfles. Het weer voorspelde niet veel goeds, want het regende en waaide keihard. Aangekomen op het strand was ik een beetje bang voor de golven, maar ik wilde mij niet laten kennen en heb het toch geprobeerd. Het was erg lastig om überhaupt in de ze te komen, want door de sterke wind en stroming van het water had ik moeite met het rechtop blijven staan naast mijn surfboard. In het begin vond ik het ook erg moeilijk om in te schatten wanneer ik op mijn surfboard moest gaan liggen en de golf kon pakken, maar met wat hulp van de coaches is het mij toch gelukt om een paar keer te staan. Gelukkig was het weer de tweede en derde dag zoveel beter waardoor het surfen zelf ook wat gemakkelijker ging en is het mij zelfs gelukt om een bocht te maken. De drie dagen surfcamp volgen voorbij en ik had nauwelijks tijd om Byron Bay en de omgeving te ontdekken, dus verplaatste ik vanuit het Mojo camp naar het Island Retreat voor twee nachten. Deze tijd heb ik onder andere besteed met een trip naar Nimbin, wat een klein stadje is ten westen van Byron Bay. Byron Bay is al een plaats waar de tijd stil staat in de jaren 70, maar Nimbin is 10 keer meer hippie met allerlei kleine winkels en een chille sfeer. 

Deze chille en rustige sfeer verruilde ik in voor het drukkere Surfers Paradise, wat het Miami van Australië is. Ik heb hier niet heel veel tijd doorgebracht, maar voor mij was dat genoeg. De meeste dingen die je daar kan doen, zijn namelijk redelijk prijzig en/of ver weg. Dus ik heb lekker genoten van het strand en het ronddwalen in de stad. Ik moest zeker even bijkomen van mijn tijd in Byron Bay en na twee nachten Surfers Paradise vertrok ik alweer naar Brisbane. Veel backpackers adviseerde mij om het over te slaan, maar daar ben ik het niet mee eens. Het deed mij een beetje denken aan Melbourne. Ook hier ben ik begonnen met het ronddwalen door de stad en kwam ik terecht bij South Bank, de must-see in Brisbane. Doordat Brisbane niet aan de zee ligt, hebben ze het strand naar de stad gebracht. Het is een heerlijke plek om je dag door te brengen en een duik te nemen in het coole water. De tweede keer dat ik hier zelfs was met mensen uit Byron was er live muziek en een marktje waarover je lekker kon rondstruinen. Maar wat mij het meest zal bijblijven van Brisbane is Eat Streets. Dit is een industrieel terrein net buiten het centrum dat elke vrijdag en zaterdag wordt omgetoverd in enorme foodmarket. Het is prachtig versierd met lampjes en er worden op meerdere plekken live muziek gespeeld. Je kunt het zo gek niet verzinnen en je kunt het hier eten. Er was zelfs een tentje met Nederlandse poffertjes! Ik heb die avond echt veel te veel gegeten, maar ik kon niet kiezen wat ik wilde hebben want alles was lekker. De terugreis naar het centrum hebben we met een ferry gedaan en wat is dat een mooi gezicht met al die lichtjes!

Nu ben ik inmiddels alweer in Noosa en realiseer ik mij hoeveel ik de afgelopen maand wel niet heb meegemaakt. Maar een ding weet ik wel zeker en dat is dat niemand mij deze mooie ervaring zal kunnen afnemen!

See ya later alligator :)

PS. De rest van de foto's komen snel online!