Een outback special

Allereerst wil ik even zeggen dat ik het zo leuk vind om jullie reacties te lezen en dat jullie het leuk vinden om mijn blog te lezen :) Daarvoor doe ik het allemaal!

De afgelopen week heb ik doorgebracht in en rondom Alice Spring. Dit is een klein plaatsje in het midden van Australië, the red centre. Aangekomen in Alice Spring merkte ik al meteen dat ik was beland in de woestijn. Er was een droge, warme lucht (37 graden) en de zon scheen volop. Ik had veelte warme kleren aan, maar moest eerst mijn hostel zien te bereiken. Het hostel waarin ik verbleef voor een nacht was een klein hostel met een zwembad, maar ik vond de sfeer die er hing al meteen geweldig. Ik had mazzel die avond, want er werd een BBQ georganiseerd en er was een gratis reptielen avond! Ik heb mij hier meteen voor aangemeld en mijn verblijf in het hostel verlengd voor na mijn outback tour. Op mijn kamer sliep een meisje, Katrine, uit Denemarken en we raakte aan de praat en zijn samen naar de BBQ die avond gegaan. Na het eten van een broodje hamburger en een paar biertjes, kwam de vrouw van het reptielen centrum. Als eerst kwam er een blauwtongskink uit de doos, genaamd snickers. Ze vertelde er wat over en zonder waarschuwing had ik het beest in mijn handen. Ik was even geschokt, maar al snel wende ik aan het rustige beestje en vond het geweldig om hem vast te houden. Snickers was niet het enige wat ze had meegenomen, want vervolgens kwam ze aan met een olijfpython van zo’n 2 meter genaamd Lexi. Deze moest en zal ik natuurlijk ook vasthouden na snickers! Ik kreeg Lexi om mijn nek en voelde al meteen de kracht die zij in haar had. Het verbaasde mij voornamelijk dat ze zo zacht aanvoelde. Ik had namelijk verwacht dat het meer schubbig en ruw zou aanvoelen. Na een minuutje had ze haar plek rondom mijn hals gevonden (nog meer dan op de foto) en bleef ze heerlijk rustig zitten. Onverwachts, maar hierdoor ben ik meer van reptielen gaan houden.

De volgende dag moest ik weer vroeg op, want ik werd om 6 uur opgehaald door de tourguide. Gelukkig worden de meeste mensen die in het hostel verblijven vroeg opgehaald en ben je niet de enige. De groep waarmee ik de tour ging doen, bestond voornamelijk uit wat oudere mensen en een aantal jongeren. Ondanks dat er minder mensen van mijn leeftijd waren, heb ik echt een geweldige 3-daagse tour gehad met gezellige mensen, zoals Trish en Lin uit de UK en Anna uit Duitsland. Misschien was dit wel één van de beste ervaringen in mijn leven. In mijn vorige blog heb ik geschreven dat we met 4WD jeeps zouden rijden, maar dat heb ik een beetje in de war gebracht met een andere tour op Fraser Island. Gelukkig hoefde we niet zelf te rijden, want het was zo’n 450 km rijden naar Uluru. De eerste dag bestond dus voornamelijk uit rijden, maar ik heb mij geen moment verveeld. Als je uit het raam kijkt, zie je zowel rechts als links een uitgestrekt landschap van kleine bosjes, wat bomen, gras en zand. Je bent daadwerkelijk in de middle of nowhere en het geeft mij een vrij gevoel. Na een aantal uur rijden, kwam Uluru in beeld en dat al op zo’n 80 km ervandaan. Ik wist natuurlijk dat het groot zou zijn, maar als je daar bent is het niet voor te stellen hoe groot het daadwerkelijk is. Het is namelijk is 348m hoog, maar reikt nog eens 6km (!) onder de grond. Met een omtrek van zo’n 10 km hebben we het meeste afgelegd met de bus en een paar stukjes gelopen. Uluru is een heilige plek voor de Aboriginals en ze verzoeken toeristen om hem niet te beklimmen, maar er is nog wel een pad open om dit te doen. Dit is een gevaarlijke en erg steile beklimming en mag alleen voor 8u ’s ochtends en onder de juiste weersomstandigheden. Gelukkig beklimmen op dit moment slechts 26% van de toeristen Uluru uit respect naar de Aboriginals, maar voornamelijk Japanners en Chinezen komen in volle bussen aan om deze gevaarlijke klim te doen. Mensen die Uluru beklimmen worden door de lokale bevolking ook wel black ants genoemd, omdat ze er van een afstand zo uitzien en mieren vervelende beestjes zijn. Aan het eind van de dag stopte we bij een uitkijkpunt om de kleurverandering tijdens de zonsondergang te bekijken onder het genot van een glas champagne. Het was een prachtig gezicht en te zien op een van de filmpje dat ik heb geüpload. Nadat de zon onder is gegaan, gingen we naar de kampeerplek en stonden er schattige tentjes met ieder twee bedden erin. Uiteindelijk kwamen we een tent te kort en de tourguide, Leigh, zou buiten slapen in een swag. Dit is te vergelijken met een slaapzak, maar dan heb je een dun matrasje en bestaat de buitenkant uit een harde stof (om hem water en zanddicht te houden) dat je dicht kan ritsen. Ik was een beetje verbaasd en dacht dat het gevaarlijk zou zijn met slagen etc in de buurt. Maar uiteindelijk heeft de helft van de groep buiten in een swag geslapen onder een enorme sterrenhemel. Het was een geweldige ervaring om in de openlucht te slapen en het was niet eens koud met een dunne slaapzak!

De tweede dag van de tour werden we ’s ochtends gewekt door muziek van Jack Johnson (groot fan) om 5 uur. We zouden namelijk de zonsopgang bij Uluru gaan bekijken, wat ik persoonlijk nog mooier vond dat de zonsondergang van de avond ervoor. Daarna zijn we verder gereden naar Kata Tjuta. Dit is net als Uluru een rotsformation van zandsteen, maar dan bestaande uit meer uitstulpen. In tegenstelling tot Uluru mag Kata Tjuta wel beklommen worden en hebben we een 5,5 km hike gedaan in de brandende zon. Gelukkig waren we om 11 uur al klaar, want dan wordt het alleen maar warmer en is het niet aan te raden om te wandelen. Voor de tweede kampeerplek moesten we eerst een stuk rijden richting Kings Canyon en Kings Creek Camping was al helemaal een belevenis! Nadat we bij de receptie waren, moest er eerst nog zo’n 10 minuten gereden worden naar de kampeerplek. Dit was echter geen normale weg en bestond alleen maar uit los zand (gelukkig 4WD!). Dus na een kort ritje met slippen en hobbelen met het liedje “Highway of Hell” op de achtergrond kwamen we aan bij de kampeerplek echt in de middle of nowhere! Het was al redelijk donker aan het worden en er waren alleen een paar kleine lampjes langs de tenten en de weg richting wc’s en douches. Het waren wel wc’s en douches met stromend water, maar er miste een deur! Oftewel we hadden een wc/douche met uitzicht en werd je soms vergezeld door een hagedis. Na een eerste nacht in de swag vond ik het alleen maar enger om in een tent te slapen. Ik had namelijk het idee dat er dan sneller spinnen of andere insecten naar binnen zullen kruipen (er was een kier aan de onderkant). Gelukkig konden we ook deze nacht buiten slapen en hadden we nog meer geluk. Het was net volle maan geweest en daarom kwam de maan pas heel erg laat op. Er waren nog zelfs veel meer sterren te zien en de melkweg was goed te onderscheiden, echt om nooit meer te vergeten!

De derde dag werden we gewekt met het liedje “Follow the Sun” en ik zal dit liedje altijd als herinnering hebben aan deze ervaring! De laatste dag bestond uit een 7 km hike door Kings Canyon en halverwege een bezoek aan The Garden of Eden waar we ironisch een appel hebben gegeten. Ik vond Kings Canyon nog zelfs indrukwekkender dan Uluru of Kata Tjuta en gelukkig was er die dag soms een (iets) koelere bries waardoor het goed vol te houden was. Dit was de laatste activiteit van de tour en hadden we nog een lange weg terug naar Alice Spring. Leigh (tourguide) had ons al verteld dat hij een shortcut zou doen over een bijzondere weg. Dit klonk wel gaaf en vroeg of ik voorin de bus mocht zitten om zoveel mogelijk hiervan te zien en daar heb ik geen moment spijt van gehad! Het was een officiële weg, maar voor onze begrippen “off-road”. Het was een brede weg bestaande uit zand of grind en je 80 km/h mag rijden! Ik heb mijn ogen uit gekeken hoe Leigh deze wegen bereed en zou het zelf nooit durven. Ik vond het echt zo jammer dat het alweer afgelopen was, maar dit blijft een geweldige ervaring en herinnering!

Morgen (maandag) vlieg in terug naar Melbourne en dan nog maar een paar daagjes en mijn ouders zijn hier. Ik heb er heel veel zin in om hen weer te zien en samen meer mooie herinneringen te maken :)