Hoe gaaf is dat?!

Anderhalf week ben ik al aan het reizen en ik heb het idee dat ik al een hele tijd weg ben en al zoveel heb meegemaakt. Ik geniet van elke dag en van de vrijheid die ik heb. Soms gebeuren er dingen op de meest onverwachte plekken en momenten. Zo stond ik de dag na mijn vorige blog in de rij om met een tram de steile berg, Victoria’s Peak, te beklimmen. Terwijl ik in de rij stond, sprak een meisje mij aan en vroeg of wij toevallig in hetzelfde hostel zaten, wat zo bleek te zijn! Nadat we beiden een kaartje hadden gekocht, stelde we ons aan elkaar voor en bleek dat ze uit België kwam! Ik hoefde al meteen niet meer Engels te praten, haha. Na een steil ritje met de Peak Tram kwamen we uit bij een uitzichtpunt en konden we over de hele stad kijken. Het was helaas geen heldere dag, dus het vergezicht was soms meer een “ver”gezicht te noemen. Het was desalniettemin prachtig om naar te kijken, maar dit uitzichtpunt was nog niet onze eindbestemming en we begonnen onze 1,5 km klim naar de echte Peak. Het was flink zwaar om de steile wegen te belopen en na elke bocht dachten we dat we er zouden moeten zijn, maar helaas. Totdat we uitkwamen bij een trappetje dat ons leidde naar de top van de berg. Vanaf hier had je een nog mooier uitzicht en bleven we een tijd zitten praten. Catherine was al een tijd aan het reizen door Zuid-Oost Azië en kon mij de mooiste verhalen vertellen en natuurlijk wat backpackers tips geven :) Na de terug wandeling naar de tramhalte zagen we in het gebouw een gratis Trick Eye Museum en waren erg benieuwd. Dit was niet meer dan achtergronden waarmee je op de foto kon en het een 3D foto werd. Ondanks dat, hebben we enorm gelachen om het tafereel. Bij een aantal achtergronden stonden fotografen, die foto’s van ons zouden maken. Dit waren echter geen normale posities die we moesten aannemen, we werden in de meest belachelijke en soms onmogelijke posities gezet om een geweldige foto te creëren. Na afloop kon je (zoals verwacht) de foto’s kopen. Aangezien dit erg duur was, hebben we dit niet gedaan, maar de herinnering blijft het meest geweldige! Dit waren niet de enige rare foto’s die van ons zijn genomen die dag. Later liepen door een gratis dierentuin (eigenlijk een botanische tuin met heel veel verschillende dieren) en werden we aangesproken door een student. Hij had een rare vraag voor ons; of hij onze voeten (geen gezichten in beeld) mocht fotograferen.. Het eerste wat in mij opkwam, was dat hij een voetenfetisj had. Maar na een uitgebreide uitleg kwam naar voren dat hij onderzoek deed naar voetklachten die verkeerde schoenen kunnen geven. Dus zogezegd hebben wij onze voeten laten fotograferen waarna wij een analyse kregen en tips om eventuele klachten te kunnen voorkomen. Het was echt een hele aardig jongen en een hele ervaring.

Om een volledige Hong Kong experience te hebben, moesten we natuurlijk wel een aantal specialiteiten proberen. Dit is soms niet een eerste keer gelukt, omdat het was uitverkocht of we het verkeerde restaurant binnen zijn gelopen. Maar na meerdere pogingen hebben we vele dingen geprobeerd, zoals eggtart en milktea (met gecondenseerde melk) dat volgens de hostelreceptie immaterieel erfgoed van Hong Kong was. Beide waren nou niet echt vies, maar lekker wil ik het al helemaal niet noemen. Het was een ervaring zullen we maar zeggen. Wat we wel erg lekker vonden, waren de wafels. Het deed ons een beetje denken aan de Belgische wafels, maar dan harder en lekker :) Een andere ervaring qua eten was tijdens de night market, bij Temple Spice Crab. Hier kon je plaatsnemen op plastic krukjes en moest je niet opkijken als er mensen naast je kwamen zitten. Voor mij was dit al een happening, terwijl voor Catherine dit al heel gewoon was. Toen we zaten, werd meteen gevraagd of we een biertje wilden: “doe er maar twee” was ons antwoord. De bediende kwam terug met twee flesjes bier en we keken onze ogen uit. Het flesJE bevatte namelijk maar liefst 640 ml bier en dat voor slechts 25 HKD (omgerekend 3 euro)! Het restaurant was gespecialiseerd in krab, welke we al zagen krioelen in een bak voordat we het restaurant binnen gingen. Het was meer de vraag hoe groot en welke bereiding we wilden dan of we krab zouden nemen. Ondanks al het geknoei en gepeuter was het echt een heerlijke krab en hebben we een gesprek aangeknoopt met het oudere echtpaar dat naast ons zaten. Ze kwamen uit Nieuw-Zeeland en na een lang gesprek gaven ze mij hun adres en telefoonnummer voor het geval ik een plek om te slapen of een lift nodig had tijdens mijn verblijf in Auckland en omgeving! Wat een onvergetelijke laatste avond in HK :D

De volgende dag vervolgde ik mijn reis richting Australië. Op het vliegveld moest ik een lange tijd wachten, want ja, je bent altijd veelste vroeg op een onbekend vliegveld. Dus gebruikte ik deze tijd maar om onder andere de gemiste WIDM aflevering terug te kijken! Dit is de enige serie waarbij ik het jammer vind dat ik het niet direct kan kijken, maar gelukkig werkt NPO ook aan de andere kant van de wereld! Na nog geen halve aflevering mocht ik al boarden en eenmaal in het vliegtuig zaten er nauwelijks mensen om mij heen. Ik dacht dat we vroeg mochten boarden en dat veel mensen later zouden komen, maar dat was niet het geval. Bij vertrek was het vliegtuig slechts voor een derde of kwart gevuld met passagiers, wat betekende dat ik een hele rij voor alleen had! Dit resulteerde in een heerlijk rustige vlucht en ik kon zitten en staan zoals ik wilde en wanneer ik maar wilde. Zo valt een 9 a 10 uur duurde vlucht wel mee. 

Aangekomen in Melbourne merkte ik al meteen dat het hier nog een stuk warmer was dan in HK. Ik had helaas geen korte broek in NL om mee te nemen, dus dit was dan ook één van de eerste dingen die ik heb aangeschaft in Melbourne. Melbourne is al meteen een hele andere stad dan HK. Op het oog zijn natuurlijk de gebouwen een stuk lager en heb je het idee dat er meer ruimte om je heen is. De mensen hier zijn stuk voor stuk aardig en het lijkt alsof bijna iedereen continue goed gehumeurd is. Ik snap helemaal dat dit één van de meest leefbare steden in de wereld is. De sfeer die hier hangt is echt geweldig om in te leven. Op bijna elke hoek van de stad staat een straatmuziek of artiest waardoor er continue (meestal) gave muziek door de straten klinken en zelfs het oversteken wordt hier leuk gemaakt. Net voordat het licht op groen gaat, gaat er een geluidje af. Dit is het best te vergelijken met een galaxy lazergun (Ik zal het misschien een keer opnemen om te laten horen). Daarnaast wil Melbourne gelijkheid voor vrouwen naar voren brengen door uiteindelijk de helft van de voetgangerslichten te vervangen voor vrouwelijke poppetjes. Op Flinders Street (om de hoek van mijn hostel) hebben ze dit in ieder geval al gedaan. Ondanks dat Melbourne een leefbare stad is, zijn er weinig toeristische trekpleisters. Misschien komt dit ook doordat ik een aantal dingen nog niet wil doen (Great Ocean Road en pinguïns kijken op Phillips Island), omdat ik deze samen met mijn ouders wil gaan beleven. Ze komen namelijk binnenkort naar Australië om samen met mij een stuk te reizen! Ik kijk hier al heel erg naar uit en ben benieuwd wat ze zullen vinden van dit prachtige land. Maar doordat ik nog wel even in de buurt van Melbourne wil blijven en bijna elke hoek van het centrum heb gezien (ik werd gisteren zelfs door een toerist naar de weg gevraagd en wist het meteen!), heb ik besloten toch ergens anders heen te gaan. Ik heb gisteren (zaterdag) een vlucht geboekt naar Alice Spring (midden Australië) om daar een 3-daagse tour te doen in de outback met een bezoek aan Ayers Rock natuurlijk. Tijdens deze tour zullen we met 4WD jeeps door het “red centre” rijden en overnachten in de natuur. Dus nu ga ik opeens morgen (maandag) al naar de outback, hoe gaaf is dat?!